وبلاگ آقای ربات

این روزها اصلا نوشتن را دوست ندارم

این روزها حوصله هیچ چیزی را ندارم

این روزها نمیدانم چه اتفاقی افتاده

اما این را میدانم اصلا اتفاق خوبی نیست

حرف هایم را فقط کسی میفهمد که هشت ساعت خیره به یک نقطه باشد

این روزها نمیدانم از زندگی چه میخواهم

این روزها هرچقدر منتظر یک اتفاق خوب ماندم نیامد

این روزها بیشترین حجم انتظار را میکشم

و چه سنگین است این روزها

این روزها فکر حذف کردن به سرم میزند

حذف وبلاگ

حذف کانال

حذف همه اکانت ها

حذف خودم :(

این روزها اگر با کسانی حرف میزنم باید بدانند خیلی عزیزند ...

این روزها ...

اه این روزهای لعنتی

همه میگویند خوب است

اما چیز خوبی برای خواستن ندارد

خوب نیست

این ها از عوارض مبتلا شدن به تو است

من مینویسم به پای تابستان و هوای بداش :(

آقای ربات - دوست ندارم بنویسم .

ببین چگونه

سکوت کرده شب

انگار که حسی تو را میبرد

تا قعر خاطراتی که

برای فراموش کردنشان

خروار خروار بغض چال کرده بودی ...

ربات.

من را گول زدند

این سال ها

این ماه ها

این روزها

اصلا روز جدیدی نیست

همه شان شنبه است

فقط شماره گذاری کرده اند و هفت تا هفت تا جدا کرده اند

من را گول زدند

و من با این فکر به دنیا آمدم که کارهایم را حتما از شنبه آغاز کنم

اگر یک شنبه شروع کنم نمیتوانم تمامش کنم

به من یاد ندادند همین فردا بقیه عمر من است

به من یاد ندادند فردا را به انتظار شنبه ایی که در راه است نگذارنم

من را گول زدند

شاید هم خودشان گول خورده بودند

این شنبه ها

تقصیر همین شنبه هاست

این ها ما را گول زده اند ...

اقای ربات - شنبه ها

خواستن همیشه توانستن نبود

من همیشه میخواستم

ولی حال دیگر به نشدن ها

به نرسیدن ها

به نبودن ها

عادت کرده ام

فروغ چقدر زیبا میگفت

بی آنکه بخواهم تمام شدی

همانطور که بی آنکه بخواهم تمام من شده بودی ..

همانقدر ناگهانی ..

خواستن همیشه توانستن نبود

مثلا من خواستم دوستم داشته باشی

توانستی ؟ توانستم ؟؟

فقط عادتمان دادند به دروغ ها

به دلخوشی ها

فقط گفتند نخواستی .. وگرنه میشد ...

ههه

آقای ربات - خواستن