وبلاگ آقای ربات

توی دنیای کامپیوتری یه ابزار خیلی مهمی هستی به اسم ترمینال (Terminal) که توی ویندوز یه مدت اسمش CMD بود، توی لینوکس ابزارهای مختلفی دارن که نقش ترمینال رو بازی میکنن و توی مک هم اسمش همون ترمیناله. این محیط یه ابزار خط فرمان هستش که ما کاری که میخوایم توی کامپیوتر انجام بدیم رو در قالب دستور به کامپیوتر میگیم. یعنی با موس روی رابط های گرافیکی کلیک نمیکنیم! مثلا برای ساختن یه پوشه 5-6 مرحله باید با موس بری یه جا، راست کلیک کنی، new رو بزنی، بعدش new folder بعدش اسم انتخاب کنی و بعدش دکمه enter و... اما توی ترمینال فقط مینویسی mkdir foldername و اون پوشه ساخته میشه. همیشه کار کردن توی این محیط جذاب بود به شکلی که الان اکثر کارهام داخل ترمینال انجام میدم و خیلی کم از محیط گرافیکی ویندوز استفاده میکنم. ولی همیشه برام سوال بود که چرا باید اسمش ترمینال باشه؟ ترمینال یعنی پایانه... الان که دقت میکنم میبینم روز هر کاری میکنم، ویدیو ادیت میکنم، تدریس میکنم، کد مینویسم، کتاب میخونم، فیلم میبینم، شب باز میرسم به همین خط پایان! انگار اینجا مقصد نهاییه. یه محیط سیاه رنگ با یه کاراکتر _ که چشمک میزنه و منتظر اینه که من دستوری بنویسم. شده ساعت‌ها زل بزنم به این صفحه و کاری نکنم. بهم آرامش میده. ساکته. به دور از هیاهو. امشب باد میاد. باد هم خیلی خوبه. گرد و غبارها رو میبره، صداها رو میاره. شاید یکی از همین شبا صدای خنده تو قاطی صدای هو هو کردن باد به گوشم بیاد. میخوام بگم دلم برات تنگ شده. اما ترمینال میگه کامپیوترها و ربات‌ها توانایی ابراز احساسات رو ندارند.